Zomaar wat belangrijke dingen over tomaten!
Tomaten zijn gezond....als je er tegen kan! Er zitten veel goede dingen in, o.a.:
Tomaten bevatten veel vitamine C en dat is o.a. goed voor het immuunsysteem.
Kalium zit ook veel in tomaten en dat is o.a. goed voor een gezonde bloeddruk.
Foliumzuur draagt o.a. bij aan de aanmaak van rode en witte bloedcellen..... zit ook volop in tomaat!
Vitamine K ...goed voor de bloedstolling en gezonde botten.
Lycopeen...goed voor de aderen, gaat bloedklontering tegen, helpt het cholesterol te verlagen en is ook nog eens goed voor je huid. Gecombineerd met olijfolie of avocado wordt de lycopeen beter opgenomen. Lycopeen schijnt ook nog eens goed bij diabetes te zijn!
Bètacaroteen...o.a. goed voor gezonde longen en hart en bloedvaten
Zelf heb ik bijna altijd tomaten in huis....vaak snoeptomaatjes waar ik er af en toe een paar van neem, maar ik bak tomaat ook vaak, meestal met ui en soms champions.
vrijdag 6 maart 2020
dinsdag 3 maart 2020
11. Huisarts.....groen licht?
Het uur van de waarheid.......mijn bezoek aan de huisarts. Ik ging er al vanuit dat de uitslagen weer slecht waren..... dat klopte. Ik legde uit hoe ik er over dacht en wat mijn plan was......ik heb niet eens alles uit kunnen leggen, het was een slecht plan en mijn idee klopte niet! Ik sputterde nog wat tegen, maar het mag niet! Ik krijg er wel weer meer gliclazide bij!
Ik vertelde dat ik de eerste jaren met Metformine regelmatig hypo's had......ze zeggen altijd dat dat niet kan........en hij zei dat ook, maar ik had ze echt!
Hij zei: "Er is een verschil tussen een echte hypo en het gevoel van een hypo"
"Dat klopt, maar ik heb een meter"
"Hoe hoog was het dan"
"Ik heb wel eens 2.9 gemeten"
"Raar, dat kan niet met Metformine"
"Nee, maar bij mij werkt het blijkbaar anders, misschien heb ik ook wel gelijk wat die medicijnen betreft"
"Nee, dat kan niet".
"Maar hoe kan het dan dat het zakte toen ik veel at?"
"Dat is een moment. Verder heb ik er geen verklaring voor"
"Ik had wel een verklaring en die vond ik best logisch!"
"Nee, dat kan niet".
Hij is best aardig hoor, dat is het probleem niet!!! Maar we waren het duidelijk niet met elkaar eens!
Ik heb ook gezegd dat ik geen vertrouwen had in een hogere dosis, maar hij duidelijk wel.
Geen groen licht dus....het is rood......donkerrood zelfs! Mijn humeur is niet best, blijf maar uit mijn buurt!
Hij vind dat ik goede voeding ook met de medicijnen kan combineren.....ja duhh, dat doe ik al 15 jaar, maar ik zie geen enkel resultaat meer! Het voelt zo nutteloos........ik kan doen wat ik wil, het gaat omhoog en eet ik een keer veel dan daalt het....schiet mij maar lek!
Mijn plan was best goed....... in veel opzichten lijkt het wel op wat ik nu al doe, maar dan nog even strakker, heel strak in tijd......en een nog betere verdeling! Ik ga nu morgenochtend echt niet om 7 uur ontbijten..... het heeft met die pillen toch geen zin...... ik blijf wel braaf (maar ongemotiveerd) goed en gezond eten, maar ik ga wel lekker uitslapen!
Zo zag mijn schema eruit:
7 00.....1 snee volkorenbrood en 1 snee donker roggebrood met magere vleeswaren en/of kaas en wat rauwkost.
9.30......schaaltje yoghurt of kwark met muesli of havermout
12.00....Zelfde als ontbijt.
14.30....Fruit
17.00....Warme maaltijd met veel groente/peulvruchten....weinig aardappelen of (zilvervlies-)rijst of (volkoren-)pasta-..... en iets van vlees, vis of vegetarisch product.
21.00....Appel met schil
24.00....Yoghurt met havermout
Evt. tussendoor wat komkommer, tomaat of wortel of zoiets.
Drinken: Water, Thee, evt. 1 koffie met warme melk.
Ik heb wat alternatieven om mee te variëren, het hoeft niet elke dag precies hetzelfde te zijn, als het maar gelijkwaardig is, maar dit is de basis!
Dagelijks minimaal een half uur wandelen, evt. 2x een kwartier of 3x 10 minuten.....afhankelijk van hoe het gaat. Ik wil het opbouwen naar een uur per dag, maar dat gaat nu nog niet lukken.
(maar ja.....als ik door nog meer Gliclazide weer de hele dag kan slapen dan komt er van bewegen niet veel. De afgelopen weken had ik als moeite om mijn ene been voor het andere te zetten!)
Jarenlang wandelde ik elke dag minimaal een half uur, tot ik vorig jaar zoveel Metformine kreeg dat ik de deur niet uit kon en mij met de dag beroerder ging voelen....en nog steeds ben ik nog niet fit genoeg!)
Regelmatig zelf bloedsuiker controleren.....ik had alweer 100 teststrips gekocht.
Behalve dat ik denk dat het zo moet lukken om het zonder medicijnen te doen en mijn lichaam weer te 'resetten'.....zorgen dat het weer normaal reageert, denk ik ook dat het weer leuk is om mijn best te doen, dan heb ik weer eer van mijn werk! Mijn voeding wijkt gewoonlijk niet erg veel af van wat hierboven staat, alleen de tijden nam ik wat minder strak......en het was toegestaan om af en toe af te wijken, zoals een gebakje bij een verjaardag (maar ik heb veel verjaardagen)....dat wide ik voorlopig niet doen.....eerst moest alles goed gaan! Ik deed mijn best, maar het werkte niet....niet in combinatie met die medicijnen.....dat werkt demotiverend! (Dag plan.......jammer.....het mag niet) Maar één troost.....ik heb morgen een verjaardag....😂
Bovenstaande tijden zijn zo gekozen omdat ik het dan elke dag hetzelfde kan doen. Ik begin vroeg omdat juist 's morgens als ik nuchter ben de suiker snel oploopt, dat kan ik misschien op voor zijn door vroeg te ontbijten.. Om 17.00 de warme maaltijd is omdat ik 1 avond per week om ongeveer 18.00 wegga, dus later kan op die dag niet...dan de andere dagen ook vroeg. .....'s avonds 2x iets tussendoor in plaats van 1x omdat er anders wat lange tijden tussen zitten. Het eerste tussendoortje om 21.00 komt mooi uit....fanfare houdt om ongeveer 20.45 pauze, soms iets later en de kapel heeft om 21.00 pauze. Een appel is goed mee te nemen. Het tweede hapje juist laat zodat er niet al te veel tijd zit tussen dat hapje en het ontbijt.
Daarna, als het echt goed gaat kan ik langzaam de tijden ietsje opschuiven en is het minder erg als ik een keer een dag wat afwijk van de tijd of iets extra's neem. Het kan ook zijn dat ik mijn schema moet aanpassen.....dat hangt er vanaf hoe mijn lichaam reageert.
Dat WAS het plan!
MOPPERMOPPERMOPPERMOPPER en nog eens MOPPER!
maandag 2 maart 2020
10. Komkommer
Een komkommer (cucumis sativus) bestaat voor ongeveer 95% uit water. Daarnaast bevat het toch nog veel goede voedingsstoffen, zoals kalium (Houdt een goede bloeddruk in stand, een goede balans vochtgehalte), vitamine K (gunstig voor bloedstolling, helpt bij de opname van calcium) en anti-oxidanten (ontstekingremmende werking), silicium (voor optimale vorming kraakbeen, bindweefsel, haar en huid) en vitamine B.
O.a. het anti-oxidant fisetin wat een gunstige invloed op de hersenen lijkt te hebben en polyfenol wat mogelijk het risico op hartklachten en kanker vermindert. De flavonoïden in komkommer zouden pijn bestrijden.
De schil zit vol vezels, dus eet de komkommer liefst met schil.
Voor mensen die weinig drinken kan de komkommer een waardevolle aanvulling zijn om genoeg vocht binnen te krijgen.
Een dorstlesser (en daardoor ook gunstig tegen een slechte adem) en gezond dus. Daarbij calorie-arm, dus heel geschikt als tussendoortje en lekker te combineren met veel dingen. Als extra op brood, zo krijg je gelijk extra vezels binnen en vocht.
Een extract van komkommer (momordicine) zou de werking hebben de bloedsuikerspiegel te regelen.
Wondermiddelen bestaan niet naar mijn mening, maar wat vaker komkommer eten kan geen kwaad, dus het is het proberen waard. Eet te komkommer dan niet met een ongezonde calorierijke dressing...... zelf vind ik dat een komkommer geen dressing nodig heeft, maar smaken verschillen.
Er is veel te vinden over de goede eigenschappen van komkommer, meer dan ik hier beschreven heb, maar helemaal volledig zijn lijkt mij niet nodig!
O.a. het anti-oxidant fisetin wat een gunstige invloed op de hersenen lijkt te hebben en polyfenol wat mogelijk het risico op hartklachten en kanker vermindert. De flavonoïden in komkommer zouden pijn bestrijden.
De schil zit vol vezels, dus eet de komkommer liefst met schil.
Voor mensen die weinig drinken kan de komkommer een waardevolle aanvulling zijn om genoeg vocht binnen te krijgen.
Een dorstlesser (en daardoor ook gunstig tegen een slechte adem) en gezond dus. Daarbij calorie-arm, dus heel geschikt als tussendoortje en lekker te combineren met veel dingen. Als extra op brood, zo krijg je gelijk extra vezels binnen en vocht.
Een extract van komkommer (momordicine) zou de werking hebben de bloedsuikerspiegel te regelen.
Wondermiddelen bestaan niet naar mijn mening, maar wat vaker komkommer eten kan geen kwaad, dus het is het proberen waard. Eet te komkommer dan niet met een ongezonde calorierijke dressing...... zelf vind ik dat een komkommer geen dressing nodig heeft, maar smaken verschillen.
Er is veel te vinden over de goede eigenschappen van komkommer, meer dan ik hier beschreven heb, maar helemaal volledig zijn lijkt mij niet nodig!
9. Voedingswaardetabel
https://www.voedingswaardetabel.nl/
Van veel voedingsmiddelen kan hier de voedingswaarde opgezocht worden.
Van veel voedingsmiddelen kan hier de voedingswaarde opgezocht worden.
8. Goede voeding
Een diabetesdieet is voor iedereen goed, als een gezinslid diabetes heeft kan iedereen dus gewoon meedoen! Het is gewoon gezond eten! De anderen hoeven evt. wat minder op de hoeveelheden te letten.
Belangrijk is om zoveel mogelijk voor de volkoren versie van producten te gaan. Bij volkorenproducten worden de koolhydraten langzamer opgenomen, wat voor een stabielere bloedsuiker kan zorgen. Hetzelfde gebeurt als een appel met schil gegeten wordt......de vezels in de schil zorgen voor een gelijkmatiger afgifte van koolhydraten.
Er zijn veel voedingsmiddelen die een goede invloed op de suikerhuishouding lijken te hebben....vaak is er nog geen bewijs voor, maar wel duidelijke aanwijzingen.
Een beetje gezond verstand kan geen kwaad hierbij...... suikerrijk fruit kan heel gezond zijn, maar daar zou ik toch geen al te grote hoeveelheden van nemen. Maar een keer wat vaker daarvoor kiezen i.p.v. ander fruit is dan misschien wel een goed idee!
Goed om eens op deze site te kijken en te ontdekken of er iets bijzit wat geschikt is om wat vaker te gebruiken: Voedingsmiddelen bij diabetes
zondag 1 maart 2020
5. Ongeduldig
Het lijkt mij toch verstandiger om maar even te wachten tot ik bij mijn huisarts geweest ben en ik hoop natuurlijk dat hij het goed vindt!
Ik weet nog niet wat ik doe als hij het er niet mee eens is....... het is heel verleidelijk om het dan stiekem toch te doen, maar eigenlijk durf ik dat niet zo goed....nog niet.
4. Eten
Een stevige baby was ik, maar dat duurde niet lang......ik was geen eter/drinker.
Ik groeide op als scharminkel en altijd ziek, zwak en misselijk.
Als ik al eens eetlust had dan werd ik vaak misselijk en was het weer voorbij.
Er stond altijd brood voor mij op tafel, in kleine stukjes gesneden....met boter en suiker, in de hoop dat ik af en toe een hapje nam. Eigenlijk vond ik suiker op brood niet lekker, maar dat drong niet eens tot mij door, het was zo gewoon om brood met suiker te eten dat ik daar verder niet over nadacht.
Ik was altijd al snel moe......ik kon niet te lang achter elkaar doorgaan. Er waren periodes dat het beter of slechter ging, maar ik was duidelijk niet Hollands welvaren.
Jarenlang woog ik ongeveer 40 kilo, soms 41. Zelfs met mijn geringe lengte (1.52) is dat laag.
Ik was net 16 toen ik ziek werd......de koorts was erg hoog en wilde niet zakken. Het duurde weken en toen er bloed was afgenomen stond niet lang daarna de huisarts aan mijn bed met de mededeling dat de ziekenwagen al onderweg was. Ik had een tijd niet gegeten, ik was nog te beroerd om mijn ogen open te doen, eten was echt een te grote inspanning. In zijn wanhoop kocht mijn vader een grote mand snoep, in de hoop dat ik daar dan iets van nam, alles was beter dan niets, maar ook dat ging er niet in.
In het ziekenhuis kwam ik ook niet verder dan een enkel hapje.
Langzaam aan knapte ik wel wat op, want de koorts zakte en mijn bloedbezinking zakte mee.
Ik moest gewogen worden, ik sprong uit bed, maar dat was geen succes, gelukkig werd ik snel opgevangen..... op de weegschaal schrok ik van mijn gewicht! Zo laag, dit kon echt niet meer.
Ik besloot te eten....maakte niet uit hoe, al moest het kokhalzend naar binnen, maar ik moest echt eten!
Dat ging inderdaad kokhalzend, maar langzaam aan at ik toch steeds een beetje meer......uiteindelijk kwam ik aan 5 sneetjes brood! Ik hield daar wel een betere eetlust aan over, alles went!
Ruim 5 weken lag ik in het ziekenhuis.....met leverproblemen.
Als ik niet fit was was mijn eetlust meteen weer weg, maar ik was toch wel wat zwaarder geworden.....eindelijk! Ik wilde al zo lang dikker zijn!
Toen ik trouwde was ik rond de 50 kilo, dat vond ik een prima gewicht.
We wilden erg graag kinderen, maar dat bleek niet zo simpel te zijn..... ik werd naar een gynaecoloog gestuurd en hij zorgde ervoor dat zowel mijn man als ik een glucosetolerantietest kregen.....bij mij was de uitslag: GESTOORD!. (mijn suiker dan hè? Misschien verder ook, maar dat kwam niet uit die test!)
Er werd vanuit gegaan dat ik zwangerschapssuiker zou krijgen als ik zwanger zou worden en vanaf mijn 40ste moest ik rekening houden met ouderdomssuiker (zoals type 2 toen nog heette).
Eindelijk was ik zwanger, ik wist het al heel snel en meteen werd ik op een streng dieet gezet. Ik vond het geen probleem, maar ik vond het wel jammer dat ik afviel.
Toen onze zoon geboren was (keizersnede) kreeg ik vla en bouillon.....heerlijk zoet en zout!
Ik wilde lang borstvoeding geven, maar daarna snel meer kinderen.....dus mocht ik best wat extra eten om in elk geval de verloren kilo's er weer aan te krijgen en wat meer mocht ook wel.....de kans was groot dat ik bij de volgende zwangerschap weer zo'n dieet kreeg, als ik niet aankwam eerst zou er niks meer van mij overblijven. We hadden al een afspraak bij de gynaecoloog voor als ons kind 8 maanden was.....dan zouden we over een tweede kind praten.
Het liep anders, ons kind was 7 maanden toen man man ziek werd, leukemie...... zo zaten we in de 7de hemel en zo waren we naar beneden gekukeld. Terwijl hij in het ziekenhuis lag stierf zijn moeder in een ander ziekenhuis. Het ging op dat moment wel erg goed met hem, hij was al "schoon" en daarom mocht hij naar huis. Het bleef goed gaan.......maar na maanden was het ineens terug. Hij kreeg zwaardere kuren en daar werd hij flink ziek van. Ondertussen zette zoonlief zijn eerste stapjes los....in het ziekenhuis.
Ik vergat vaak te eten.....ik zat bijna de hele dag in het ziekenhuis....vaak met kind, want er was een kinderledikantje op mijn mans kamer gezet, er was een plek waar ik hem verschonen mocht, ik mocht de afdelingskeuken gebruiken om iets voor ukkie klaar te maken en een goede kennis had een isolatiepakje gemaakt voor ukkie..... hij kon dus mee. Als ik 's avonds thuis kwam realiseerde ik mij vaak dat ik de hele dag niet gegeten had. Hm....geen trek....maar ik moet toch eten! Dan maar een paar patatjes bakken. Dan ging het mis.....ik kon niet stoppen met eten.....ik at gewoon een kilo patat! Onbegrijpelijk!
Mijn man stierf, 10 maanden nadat hij ziek werd. Een moeilijke periode, maar ik redde het allemaal.
Een nichtje van mij paste veel op ukkie...... dat nichtje was toch al bijna altijd bij ons..... veel mensen dachten dat het onze dochter was en voor ons voelde dat ook wel zo.
Het eten was moeilijk voor mij, het werd alles of niets! Het niets kwam vaker voor, ik wilde het niet, maar het gebeurde gewoon. Ruim een half jaar na mijn man stierf het nichtje, 13 jaar oud.....een ongeluk op haar eigen kamertje. Zij was in mijn familie en kennissenkring het 10de sterfgeval in 2 1/2 jaar.....het werd teveel. Ik besloot dat ik mijzelf moest verwennen, want er bleef niemand meer over die mij zou kunnen verwennen. Blijkbaar moest dat met lekkere dingen.....zodra kind op bed lag ging ik wat lekkers klaarmaken.....en meer .....en nog meer. Als snel kon ik niet meer stoppen. Ik kreeg vreetbuien! Ik kan het geen eetbuien noemen, het was erger, het was echt vreten. Ik moest gewoon eten, naar binnen proppen (hm....dat had ik mijzelf jaren geleden in het ziekenhuis al aangeleerd).
Verder ging het goed met mij.....ik draaide niet door, kon het allemaal goed aan.....misschien door dat eten. Ik maakte er geen probleem van, het zal vast wel weer stoppen. Ik was al blij dat ik niet aan de drugs of drank was en ik rookte ook niet....nou, dan was mijn zonde dat ik teveel at....dat kon erger!
Bovendien wilde ik altijd al dikker worden en nu had ik mijn zin.....ik was duidelijk dikker geworden!
Ik besloot een cursus voedingsleer te doen en slaagde met 3 achten. Tijdens mijn zwangerschap was ik meer interesse voor voeding gaan krijgen, dus dit was een logisch vervolg
Maar het duurde erg lang voor de vreetbuien minder werden en ik werd tonnetje rond!
Toch werden de vreetbuien uiteindelijk, na vele jaren minder erg, ook iets minder vaak.....niet dat ik dan geen trek had, maar ik kon stoppen, niet alle kasten hoefden meer leeg....een hele vooruitgang! Toen ik toch diabetes kreeg (net na mijn 50ste) lukte het mij helemaal te stoppen met die vreetbuien en af te vallen.....tot ik naar de diëtiste gestuurd werd!
Ik heb dus heel vaak een probleem met eten gehad..... ik moest eten als ik niet wilde en mocht niet eten als ik dat wel wilde.
Ik groeide op als scharminkel en altijd ziek, zwak en misselijk.
Als ik al eens eetlust had dan werd ik vaak misselijk en was het weer voorbij.
Er stond altijd brood voor mij op tafel, in kleine stukjes gesneden....met boter en suiker, in de hoop dat ik af en toe een hapje nam. Eigenlijk vond ik suiker op brood niet lekker, maar dat drong niet eens tot mij door, het was zo gewoon om brood met suiker te eten dat ik daar verder niet over nadacht.
Ik was altijd al snel moe......ik kon niet te lang achter elkaar doorgaan. Er waren periodes dat het beter of slechter ging, maar ik was duidelijk niet Hollands welvaren.
Jarenlang woog ik ongeveer 40 kilo, soms 41. Zelfs met mijn geringe lengte (1.52) is dat laag.
Ik was net 16 toen ik ziek werd......de koorts was erg hoog en wilde niet zakken. Het duurde weken en toen er bloed was afgenomen stond niet lang daarna de huisarts aan mijn bed met de mededeling dat de ziekenwagen al onderweg was. Ik had een tijd niet gegeten, ik was nog te beroerd om mijn ogen open te doen, eten was echt een te grote inspanning. In zijn wanhoop kocht mijn vader een grote mand snoep, in de hoop dat ik daar dan iets van nam, alles was beter dan niets, maar ook dat ging er niet in.
In het ziekenhuis kwam ik ook niet verder dan een enkel hapje.
Langzaam aan knapte ik wel wat op, want de koorts zakte en mijn bloedbezinking zakte mee.
Ik moest gewogen worden, ik sprong uit bed, maar dat was geen succes, gelukkig werd ik snel opgevangen..... op de weegschaal schrok ik van mijn gewicht! Zo laag, dit kon echt niet meer.
Ik besloot te eten....maakte niet uit hoe, al moest het kokhalzend naar binnen, maar ik moest echt eten!
Dat ging inderdaad kokhalzend, maar langzaam aan at ik toch steeds een beetje meer......uiteindelijk kwam ik aan 5 sneetjes brood! Ik hield daar wel een betere eetlust aan over, alles went!
Ruim 5 weken lag ik in het ziekenhuis.....met leverproblemen.
Als ik niet fit was was mijn eetlust meteen weer weg, maar ik was toch wel wat zwaarder geworden.....eindelijk! Ik wilde al zo lang dikker zijn!
Toen ik trouwde was ik rond de 50 kilo, dat vond ik een prima gewicht.
We wilden erg graag kinderen, maar dat bleek niet zo simpel te zijn..... ik werd naar een gynaecoloog gestuurd en hij zorgde ervoor dat zowel mijn man als ik een glucosetolerantietest kregen.....bij mij was de uitslag: GESTOORD!. (mijn suiker dan hè? Misschien verder ook, maar dat kwam niet uit die test!)
Er werd vanuit gegaan dat ik zwangerschapssuiker zou krijgen als ik zwanger zou worden en vanaf mijn 40ste moest ik rekening houden met ouderdomssuiker (zoals type 2 toen nog heette).
Eindelijk was ik zwanger, ik wist het al heel snel en meteen werd ik op een streng dieet gezet. Ik vond het geen probleem, maar ik vond het wel jammer dat ik afviel.
Toen onze zoon geboren was (keizersnede) kreeg ik vla en bouillon.....heerlijk zoet en zout!
Ik wilde lang borstvoeding geven, maar daarna snel meer kinderen.....dus mocht ik best wat extra eten om in elk geval de verloren kilo's er weer aan te krijgen en wat meer mocht ook wel.....de kans was groot dat ik bij de volgende zwangerschap weer zo'n dieet kreeg, als ik niet aankwam eerst zou er niks meer van mij overblijven. We hadden al een afspraak bij de gynaecoloog voor als ons kind 8 maanden was.....dan zouden we over een tweede kind praten.
Het liep anders, ons kind was 7 maanden toen man man ziek werd, leukemie...... zo zaten we in de 7de hemel en zo waren we naar beneden gekukeld. Terwijl hij in het ziekenhuis lag stierf zijn moeder in een ander ziekenhuis. Het ging op dat moment wel erg goed met hem, hij was al "schoon" en daarom mocht hij naar huis. Het bleef goed gaan.......maar na maanden was het ineens terug. Hij kreeg zwaardere kuren en daar werd hij flink ziek van. Ondertussen zette zoonlief zijn eerste stapjes los....in het ziekenhuis.
Ik vergat vaak te eten.....ik zat bijna de hele dag in het ziekenhuis....vaak met kind, want er was een kinderledikantje op mijn mans kamer gezet, er was een plek waar ik hem verschonen mocht, ik mocht de afdelingskeuken gebruiken om iets voor ukkie klaar te maken en een goede kennis had een isolatiepakje gemaakt voor ukkie..... hij kon dus mee. Als ik 's avonds thuis kwam realiseerde ik mij vaak dat ik de hele dag niet gegeten had. Hm....geen trek....maar ik moet toch eten! Dan maar een paar patatjes bakken. Dan ging het mis.....ik kon niet stoppen met eten.....ik at gewoon een kilo patat! Onbegrijpelijk!
Mijn man stierf, 10 maanden nadat hij ziek werd. Een moeilijke periode, maar ik redde het allemaal.
Een nichtje van mij paste veel op ukkie...... dat nichtje was toch al bijna altijd bij ons..... veel mensen dachten dat het onze dochter was en voor ons voelde dat ook wel zo.
Verder ging het goed met mij.....ik draaide niet door, kon het allemaal goed aan.....misschien door dat eten. Ik maakte er geen probleem van, het zal vast wel weer stoppen. Ik was al blij dat ik niet aan de drugs of drank was en ik rookte ook niet....nou, dan was mijn zonde dat ik teveel at....dat kon erger!
Bovendien wilde ik altijd al dikker worden en nu had ik mijn zin.....ik was duidelijk dikker geworden!
Ik besloot een cursus voedingsleer te doen en slaagde met 3 achten. Tijdens mijn zwangerschap was ik meer interesse voor voeding gaan krijgen, dus dit was een logisch vervolg
Maar het duurde erg lang voor de vreetbuien minder werden en ik werd tonnetje rond!
Toch werden de vreetbuien uiteindelijk, na vele jaren minder erg, ook iets minder vaak.....niet dat ik dan geen trek had, maar ik kon stoppen, niet alle kasten hoefden meer leeg....een hele vooruitgang! Toen ik toch diabetes kreeg (net na mijn 50ste) lukte het mij helemaal te stoppen met die vreetbuien en af te vallen.....tot ik naar de diëtiste gestuurd werd!
Ik heb dus heel vaak een probleem met eten gehad..... ik moest eten als ik niet wilde en mocht niet eten als ik dat wel wilde.
Abonneren op:
Posts (Atom)