35. Link

Op internet is natuurlijk van alles te vinden zoals mensen die laaiend enthousiast zijn over Ozempic, maar ook mensen die veel bijwerkingen ervaren. 
Nu kwam ik een artikel tegen over Ozempic dat nogal negatief is, het is een site waarop vaker gemeld wordt dat problemen zonder medicijnen zijn op te lossen en ze zijn dus een beetje anti-medicijn. 
Nou ben ik dat zelf ook wel een beetje, ik neem alleen medicijnen als ik ze nodig heb en niet voor onbelangrijke dingen. 
Toen ik van het ene na het andere medicijn problemen kreeg en mij steeds beroerder ging voelen wilde ik het erg graag een tijdje zonder proberen..... met een glucosemeter zou dat moeten kunnen dacht ik..... als het uit de hand loopt meld ik dat wel, maar mijn huisarts was tegen..... er viel niet tegen te praten. 
Ik had echt wel redenen om het anders te proberen, maar ja...... het mocht niet en ik heb ook geen kans gekregen om het allemaal uit te kunnen leggen. 
Toen ik meldde dat ik toen ik met Metformine begon lange tijd regelmatig hypo's zei hij dat dat niet kon met Metformine..... en dat staat inderdaad in de bijsluiter...... maar ja, elk mens is anders en ik had ze echt. Hij zei dat als het voelt als een hypo het nog geen hypo hoeft te zijn, maar ik heb vanaf het begin een glucosemeter en heb wel eens erg lage waardes gemeten, dus ik weet heel zeker dat ik ze echt had. 
Ik durfde niet uit mijzelf te stoppen met alle medicijnen...... mijn lichaam heeft natuurlijk ook tijd nodig om daaraan te wennen en ik zou dat wel goed in de gaten houden, maar de kans zit er natuurlijk in dat het bij de volgende controle bij arts of diabetesverpleegkundige slechter is en dat ik dan maar weer een pakket extra medicijnen meekrijg.... of dat ik moet bekennen dat ik toch mijn eigen zin heb doorgezet. 
Deze arts heb ik nog niet zo lang, de vorige is met pensioen. We kennen elkaar dus nog niet heel goed en dat helpt niet bij dit soort dingen. Hij is ook nog vrij jong en dat maakt ook verschil.  
Hij zei dat als het weer slechter zou worden ik insuline zou moeten gaan gebruiken, want dat dat dan het enige nog was. Ik zei maar niks, wilde niet al te bijdehand zijn, maar wist van het bestaan van Ozempic.... dus er waren meer mogelijkheden. 
Ik ben geen voorstander van nieuwe medicijnen, maar als andere dingen niet werken kan het soms een goede oplossing zijn. Ik was dus gematigd blij toen mijn diabetesverpleegkundige over Ozempic begon...... en ik besloot het te gaan gebruiken, er moest toch iets gebruiken. 
Ik behoor tot de mensen die geen bijwerkingen hebben...... nou ja, ik heb wel eens een vlaag van misselijkheid zo heel af en toe....... en heel soms een beetje obstipatie, maar dat is na alle diarreeproblemen van Metformine wel eens prettig. Ik gebruik nu Metformine met vertraagde afgifte en ik vind dat wel beter, mijn darmen zijn mij dankbaar 😂. 

De link gaat naar een site waar dus vanuit gegaan wordt dat het ook zonder wordt en hier staan echt alle negatieve bijwerkingen van Ozempic. Het kan natuurlijk afschrikken, maar sommige bijwerkingen komen maar zelden voor en er zijn ook veel gebruikers die klachtenvrij zijn. Dus niet iedereen heeft (ernstige) bijwerkingen. Toch vind ik dat het goed is om te weten, een gewaarschuwd mensen telt voor twee!  Zelf doe ik het dus ook liever zonder medicijnen:

https://www.ziektevrijleven.nl/bijwerkingen-van-ozempic/

34. Blij

 Het is ondertussen al een maand geleden dat ik mijn laatste controle bij de huisarts had.
Mijn HbAic  was ruim onder de 50....ik weet het niet precies meer, maar het was keurig. In de ochtend nog steeds te hoge waardes, maar dat lijkt bij mij te horen, wat ik ook doe, dat krijg ik niet goed! 
Ozempic lijkt zijn werk dus goed te doen! 

33. Kou goed bij diabetes type 2?

 Op de site van het Diabetesfonds kwam ik het volgende tegen: KLIK

Ik kan vrij goed tegen kou, mijn thermostaat staat meestal op 18...... misschien toch nog maar een paar graden omlaag? 

32. Even tussendoor

 Soms verval ik in herhalingen.....ik schrijf over wat mij op dat moment bezighoudt en waar ik op dat moment aan denk. Dat kan over bijv. nieuwe medicijnen zijn......en al schrijvende denk ik dan aan de periode dat ik veel last van bijwerkingen had...... of ik schrijf over voedingsgewoontes en ik denk weer aan die slechte diëtiste of aan de jaren dat ik vreetbuien had. 
Dat zijn dingen waar ik eerder over schreef, maar ik vind dan dat dat bij elkaar hoort. Ik denk niet dat het een probleem is dat het er al eerder stond.... niet veel mensen zullen alles willen lezen, vanaf nummer 1. 
En wie dat wel wil zal vanzelf ontdekken dat er stukken overgeslagen kunnen worden. De ene keer schrijf ik over sommige onderwerpen wel wat uitvoeriger dan de andere keer... soms benoem ik het alleen.  
Deze weblog is bedoeld voor mijzelf om dingen duidelijk terug te kunnen vinden en "mijn ei kwijt te kunnen'. Hij is ook bedoeld voor anderen die met diabetes te maken hebben en er meer over willen weten of willen weten hoe anderen het ervaren. Daarom staan er ook links en tips in..... handig voor mijzelf als ik denk 'hoe was het ook alweer?' .... maar ook voor anderen. 
Natuurlijk is dit geen drukbezochte weblog, wie niks met diabetes (type 2)  te maken heeft zal dit niet opzoeken en wie er wel mee te maken heeft zal  niet dagelijks terugkomen om te lezen. Dat maakt niet uit.... het is mooi als iemand er iets aan heeft en zelf vind ik het fijn om te schrijven en ik kan voor mijzelf ook dingen terug vinden. Ik schrijf ook op een andere weblog, die wordt drukker bezocht, want daar schrijf ik over van alles wat en daar schrijf ik ook vaker!  Ik merkte dat ik te vaak over mijn diabetes schreef en besloot daarom deze weblog te starten..... alleen voor mensen die het interesseert. Mijn andere weblog is: opoegaatdigitaal.blogspot.com 

31. Koud

Ik las ergens dat sommige mensen die Ozempic gebruikten koude voeten hadden.....ik had nergens last van, maar ja.... dat was tijdens de hittegolf! 
Nu merk ik dat wel en niet alleen mijn voeten. Als een paar keer viel het mij op dat ik koude voeten had en dat had ik vrijwel nooit en als het al zo was waren ze snel weer opgewarmd. Nu niet.... ze zijn niet ijskoud, maar duidelijk minder warm dan vroeger en ook de verwarming staat iets hoger. Eigenlijk mag hij nog wel iets hoger, maar daar wil ik mij niet te snel aan wennen en bovendien heb ik nog altijd dat ik het snel warm heb als ik actief ben...... dus dan is dat nog erger als de verwarming hoger staat. Ik moet een comfortabele tussenweg zien te vinden.....met warme vesten die aan en uit gaan. 
Als dit door de Ozempic komt is dat een bijwerking waar ik mee kan leven. Ik weet dat veel mensen die veel zijn afgevallen dat ook hebben, maar dat zal het bij mij niet zijn.....er is wel iets af, maar niet spectaculair. Ik weeg mij maar 1 keer per maand..... als ik het niet vergeet is dat op de eerste van de maand en voor zover dat mogelijk is altijd onder dezelfde omstandigheden. Vaker wegen zorgt vaak voor onrust omdat het gewicht altijd wel wat op en neer gaat. Ik merk dat vaak bij andere mensen die zich veel vaker wegen..... dan zit er ineens een dag tussen dat ze iets zwaarder zijn dan de dag ervoor en dan schrikken ze. Ik ken meerdere mensen die dat hebben, daarom denk ik dat dat bij veel mensen het geval is. 
Zelf schrik ik er niet van als ik eens ietsje zwaarder ben, maar toch.....eens in de maand vind ik duidelijker. Tot 1 oktober was er bij mij ruim 5 kilo af .... nadat ik door de Gliclazide er eerst 4 was aangekomen, maar daar mocht ik gelukkig snel mee stoppen toen de Ozempic leek aan te slaan. Ik ben op 24 juni begonnen met Ozempic en op 8 juli nam ik de laatste Gliclazide.  Van de Gliclazide werd ik heel slaperig en hongerig..... mijn suiker leek er wel iets door te dalen, maar toen ik een hogere dosering kreeg was dat over en daalde het alleen als ik veel at! Dat wilde ik ook niet, maar dat was wel een probleem. Blij dus dat ik stoppen mocht met Gliclazide.  Ik gebruik nu nog 2x500 Metformine...... ooit was het 5x500 maar dat konden mijn darmen niet aan, wat een drama....... ik kon de deur niet meer uit! Ook hier zag ik geen duidelijke verbetering bij steeds een pil erbij....waardoor ik er steeds één bij kreeg.  Bij 2 pillen merk ik ook wel dat het invloed op mijn darmen heeft, maar is het geen echt probleem.... maar met 5 ging het echt niet, ik heb het echt een tijd geprobeerd, maar het was niet te doen. Ik ben daar flink beroerd van geweest, zo slap als een vaatdoek en sinds die tijd nog steeds niet echt fit..... soms lijkt het op te knappen, maar dat is steeds tijdelijk. 
Met Ozempic 0,25 merkte ik al heel snel een verbetering van mijn 'suiker' en daarom mocht ik stoppen met Gliclazide.  Zoals gebruikelijk ging ik na 4 weken 0,25 over op 0,5  en ik ben daar nu mee in de 5de maand. Ik was ooit begonnen op woensdag, maar had het doorgeschoven naar de vrijdag....(2x 1 dag doorgeschoven), maar nu zit ik weer op woensdag....... na mijn bezoek aan de DVK was ik vergeten te vragen of zij het bestelde of dat ik dat zelf moest doen..... dus ik wachtte het één dag af..... ik was bij haar op dinsdag en vrijdag had ik het nodig...... een dag afwachten kon dus wel. Toen ik de volgende dag geen bericht kreeg van de apotheek bestelde ik het in de namiddag via een site waar ik door de apotheek naar verwezen werd....... ik kreeg nog steeds geen bericht...... en toen was het al weekend. Maandags dacht ik er even niet aan, maar dinsdag belde ik..... het was niet doorgekomen, maar de volgende dag kon ik het halen.  Nou ja, een keertje zal niet erg zijn. Ik had al gehoord dat je tot 4 dagen te laat gewoon volgens het oude schema verder kon gaan, maar ik vind dat het dan wel erg snel op elkaar zit die ene keer en het was bovendien 5 dagen bij mij, dus ik spuit nu gewoon op woensdag. 

Bij de volgende controle word ik gecontroleerd op B12.... behalve de vermoeidheid heb ik wel meer verschijnselen van een B12-tekort, dus het zou mij niets verbazen als dat het is. Zo niet dan weet ik in elk geval dat het eindelijk eens gecontroleerd is en loop ik niet rond met het idee dat al mijn klachten misschien heel simpel op te lossen zijn door aanvulling met B12.  

30. BLIJ, BLIJER, BLIJST!

Jawel, jubelkreten weerklinken, ik ben verschrikkelijk blij, ik ben een blij ei!
De Ozempic doet wat het moet doen..... dat merkte ik zelf al als ik mijzelf controleerde, maar nu weet ik mijn HbA1c...... en dat is...... tromgerofffel........... gedaald naar 50!!! Het was daarvoor 78!
Ik ben nu 4 maanden bezig, 1 maand 0,25 (de oefendosis) en 3 maanden 0,5. 
Ik mag dus doorgaan met 0,5. 

Over 4 maanden naar de huisarts en voor die tijd wordt ik dan ook geprikt op B12 en nog een paar dingen. Dat was op mijn verzoek (en ze was het er mee eens dat het een goed idee was), want ik blijf maar moe....soms knapt het wat op en net als ik denk dat ik eindelijk echt op de goede weg ben knap ik weer af. Het kan ook eerder geprikt worden, maar dan moet ik dat met de huisarts regelen, dat mag de diabetesverpleegkundige niet doen (en daar was ik nu), maar zij mag het wel bij de volgende controle erbij doen. Prima, dat kan ook..... dan hoef ik geen strijd te leveren of het wel nodig is (ik heb geen idee hoe mijn huisarts er over denkt, maar ik weet dat er door veel huisartsen nogal eens moeilijk over wordt gedaan) en dan komt het wel goed. Het is niet zo dat ik constant op apegapen lig, maar ik ben duidelijk sneller moe dan 1 1/2 jaar geleden. We leven nu toch in een tijd dat er niet veel hoeft, dus rennen en vliegen is er niet bij..... dan kan het wel 4 maanden wachten. Wel even opletten dat ik geen supplement neem waar B12 inzit, want dat geeft een vertekende uitslag..... dan kan het lijken of het goed is terwijl er wel degelijk een tekort is. 

 

29. Suiker!

Een duidelijk artikel in Santé over minderen met suiker, soorten suiker, suikerverslaving en het nadeel van kunstmatige zoetstoffen: 

KLIK

 

28. Over mij....

 

Eindelijk ben ik toch wat afgevallen sinds ik Ozempic gebruik. 
In de tijd dat ik Gliclazide gebruikte kwam er 4 kilo bij, maar die zijn er nu af en zelfs wat meer! 
Het gaat onregelmatig en niet supersnel, maar eerlijk gezegd hoef ik echt geen 10 kilo per maand af te vallen, dat vind ik te snel gaan. Veel mensen zijn erg misselijk van de Ozempic en hebben een vol gevoel.... ze eten daardoor erg weinig en dat zal de reden zijn dat ze zo snel afvallen. Die zijn naar mijn idee aan het crashen en daar ben ik op tegen! Blij dus dat het bij mij minder snel gaat. Ik ben er niet misselijk van, nou ja, zo heel af en toe en dat duurt maar heel kort.... dat voel ik dan zo optrekken naar mijn kaken..... en dan zakt het weer..... eigenlijk net zoals bij een opvlieger die je zo ineens voelt opkomen.  Eetlust blijft goed, maar is wel een beetje wisselend...... komt denk ik ook door andere dingen....ik had een blaasontsteking en toen had ik niet veel trek. Daarna last van mijn rug en uit balorigheid kreeg ik trek in lekkere dingen (ik heb mij ingehouden, maar nam toch wel iets meer dan ik gewend was).  Misschien dat ik iets minder vaak moeite moet doen om niet te snoepen, maar dat verschil is zo klein, dat zet geen zoden aan de dijk, vooral omdat ik er meestal toch al niet aan toe geef/gaf. 
Meestal weeg ik mij 1x per maand, op de eerste dag..... altijd onder dezelfde omstandigheden als dat mogelijk is. Tussendoor kijk ik soms wel eens, maar dat is even snel en niet altijd onder dezelfde omstandigheden..... die tel ik niet mee! 

Ooit woog ik 95 kilo..... ik viel 14 kilo af....het ging lekker totdat ik naar een diëtiste gestuurd werd..... en ik kwam 15 kilo aan! 
Dat bleef heel lang mijn gewicht.... 96 kilo. Veel te zwaar voor zo'n ukkie als ik ben (1.52m). 
Een jaar of 6 geleden  (schat ik) lukte het mij om er iets af te krijgen..... heel weinig, maar toch....... het lukte. Mijn lichaam werkte tegen..... hoe minder ik at, hoe hoger mijn suiker werd, dat helpt niet om af te vallen en ik probeerde de middenweg te vinden. 
Elk jaar ging er toch wel iets af....heel weinig, soms maar 1 kilo, maar het zette wel door! 
Ik moest daar wel echt mijn best voor doen!
Uiteindelijk zakte ik naar 86 kilo...... daar heb ik jaren over gedaan......  ik kreeg ondertussen steeds meer Metformine en dat vonden mijn darmen niet leuk..... het ging helemaal mis...... en sinds die tijd (zo'n 1 1/2 jaar geleden) voel ik mij niet fit.  Ook dat gaat op en af, maar zodra ik teveel doe omdat ik denk dat ik opknap knap ik weer af. Ik minderde vorig jaar met Metformine en kreeg er Gliclazide bij.... het was mij al verteld, daar kan je van aankomen.... en dat gebeurde dus.... toen ik met Ozempic begon woog ik 90 kilo.  
Al snel na de start met Ozempic mocht ik stoppen met de Gliclazide..... daar voelde ik mij al beter bij, want ik werd er erg slaperig en moe van, vooral toen ik een tijdje 60mg gebruikte......ik was net een zombie, met 30 mg ging dat beter, maar zonder Gliclazide voelde ik mij duidelijk prettiger. 
1 oktober woog ik mij..... en tot mijn verbazing woog ik 85,2 kilo.  Zo 'weinig' heb ik heel lang niet meer gewogen!  
Ik gebruik Ozempic voor betere suikerwaarden...... als ik zelf meet is dat duidelijk aan het verbeteren, maar mijn HbA1c weet ik nog niet, die is vorige week geprikt....... en de 13de hoor ik meer. 
Het afvallen is mooi meegenomen, maar niet het belangrijkste......hoewel ik er wel blij mee ben. 
Zo'n 2 kilo per maand zou  mooi zijn.... rustig aan....... daar ben ik dik tevreden mee! 
Vroeger was ik echt te mager, dat hoeft van mij niet meer..... ik ben al heel blij als ik net onder de 70 kilo zit...... maar onder de 60 zou nog beter zijn. Veel minder hoeft van mij echt niet..... ik heb 55 als ondergrens....... minder wil ik liever niet! Maar als ik niet lager dan 75 kom ben ik ook al blij! Elke kilo is er één!
Afwachten maar...... ons lichaam doet niet altijd alles volgens de regels, zelfs niet als wij ons zelf wel aan de regels houden!!!!  
Ik ben te dik geworden door veel te veel te eten..... ik had vreetbuien die onbedwingbaar leken. Ik zat er niet zo mee..... ik had het gevoel dat ik het toen nodig had: 

Het begon in 1984 nog goed.... we waren in november 1984 de ouders geworden van een zoon.... we wilden al zo lang kinderen, maar het lukte niet. Er bleek bij mij het één en ander niet in orde te zijn.... dat is allemaal verholpen.... daarna nog hormonen gekregen en nog het één en ander en uiteindelijk lukte het.... en de mededeling dat ik 'gewoon' meer kinderen kon krijgen. We waren in de 7de hemel!!!
Een nichtje van mij werd vaste oppas, ze was nog jong, maar zij kon dat... en ze was toch al bijna altijd bij ons..... ze was een beetje onze dochter..... zo voelde dat! 
7 maanden later....... mijn man werd ziek...leukemie. Chemokuren..... hij werd er gelukkig niet ziek van, had nauwelijks bijwerkingen..... en het ging al snel goed! Ondertussen stierf zijn moeder in een ander ziekenhuis in juli 1985. 
Het bleef goed gaan.... maar in januari 1986 kwam het ineens terug. Zwaardere kuren lieten een verbetering zien, maar van deze kuren werd hij wel heel ziek.
 Ik zat hele dagen in het ziekenhuis en vergat vaak te eten. Als ik mij dat 's avonds thuis realiseerde wilde ik een kleinigheidje eten maar bleek niet te kunnen stoppen. In die tijd heb ik wel eens een kilo patat gegeten.... ik begrijp nog steeds niet hoe ik dat weg kreeg. 
 Bij de volgende controle geen verbetering, maar een verslechtering. 
Nu waren er geen kuren meer voor hem.... alleen een experimentele kuur..... het werd het aangeboden, maar niet aangeraden, maar ja.... het alternatief was zitten wachten op het einde, dus hij koos er toch voor. Het liep niet goed af.... hij kreeg een hersenbloeding en had door de medicijnen geen bloedstolling, dus er kon weinig aan gedaan worden. 
Hij stierf in april 1986..... onze zoon was bijna 17 maanden.  Een moeilijke tijd..... maar ik kon het aan. 
Het eten bleef onregelmatig gaan....alles of niks. Ik werd mager....ik was voor die tijd al niet dik, maar nu werd ik echt weer mager. 
November 1986 stierf mijn nichtje onverwachts door een ongeluk op haar eigen kamertje....13 jaar oud! Mijn nichtje, die als een dochter voor mij was....... ook zij was er niet meer! Zij was in 2 1/2 jaar het 10de sterfgeval in mijn familie- en vriendenkring.  Daar zaten oude mensen bij die al lang ziek waren, maar ook een paar verkeersongelukken en plotselinge hartproblemen. 
Het werd teveel! Ik besloot dat ik mijzelf moest verwennen omdat er niemand meer overbleef om dat te doen......... en dat verwennen moest blijkbaar met lekkere dingen! Al snel werd dat een gewoonte, zodra ik alleen was begon het. Zoonlief was net 2 geworden en sliep natuurlijk nog veel.... als hij naar bed was ging ik eten.... en eten... en eten. Al snel was ik tonnetje rond, maar ik had het nodig vond ik zelf.... ik kon het verder allemaal goed aan, alleen at ik teveel....nou en? Ik dronk geen alcohol, ik rookte niet en ik gebruikte geen drugs.... mijn zonde was dus teveel eten..... het kon erger vond ik en ik ging er vanuit dat het vanzelf wel zou stoppen! Dat bleek wel erg lang te duren! Nog steeds maakte ik mij er niet druk om. Het werd na lange tijd wel iets minder, maar er hoefde maar iemand 'boeh' te roepen of ik zocht weer in de kasten naar iets eetbaars. Niets in huis halen hielp niet.... het was onbedwingbaar, als ik niet had waar ik trek in had nam ik wel brood met kaas... en met pindakaas.... en met een gebakken ei..... en ik bakte aardappels...en. ..... nou ja, ik bleef eten doordat ik niet had waar ik trek in had! 
Toen ik na jaren die 14 kilo afviel was ik van de ergste vreetbuien af.... het sluimerde nog wel, er was weinig voor nodig om toch weer zo'n bui te krijgen, maar het ging goed..... tot ik dus naar die diëtiste moest die echt onzin verkondigde en veel te streng was (na een week "O..... een ons aangekomen, wat heeft u allemaal wel niet gegeten...."). Pas na lange tijd had ik het door..... een paar dagen voor ik naar haar toe moest was mijn eetlust totaal weg en ik gaf er aan toe in de hoop dan een keer wat minder te wegen als ik bij haar kwam. 1 of 2 dagen van tevoren kreeg ik ineens gierende honger en werd ik dwars: "Ik hoef verdorie toch geen honger te lijden?" ..... en ja, dan at ik weer veel teveel.... maar dat was steeds maar voor een korte tijd, maar wel de reden dat ik weer aankwam. Ik had eerst niet door dat ik dat elke keer had.
Toen het later beter werd, toen ik zelfs helemaal geen diëtiste meer had (wat een opluchting) ging het beter, maar echt afvallen lukte niet meer!

Maar goed..... ik ben dan wel dik geworden door teveel eten en dus eigen schuld, maar ik denk dat het niet heel raar is dat eten mijn reactie was op alles wat er in het rampjaar 1986 gebeurde. Niet goed natuurlijk, maar zelf begrijp ik die reactie nog steeds. En wie weet was ik wel helemaal ingestort als ik koste was kost er tegenin gegaan was..... dan was ik wel slank gebleven, maar had ik misschien niet zelf voor mijn kind kunnen zorgen. Dat weet ik niet, maar het zou zomaar kunnen, want het was echt geen makkelijke tijd en buiten mijn vreetbuien om ben ik die tijd heel goed doorgekomen, ik bleef zelfs vrolijk en positief! 

Soms zijn er medische oorzaken voor te dik zijn, zoals schildklierproblemen en medicijngebruik..... soms is het een psychische oorzaak, zoals bij het bij mij eigenlijk was.... er kunnen zoveel redenen zijn.... veroordeel mensen niet omdat ze dik zijn..... het is niet simpelweg omdat ze geen wilskracht hebben en maar raak vreten. O, dat zal ook gebeuren, maar er kunnen veel meer redenen zijn en zelfs voor 'raak vreten' kan dus een oorzaak zijn! `

Snel afvallen lijkt leuk, maar ik vind dat ook ongezond! Crashdiëten ben ik echt op tegen..... het zijn abnormale diëten waarbij je geen gezonde voedingsgewoontes aanleert. Vaak val je daarna dus weer terug in je oude fouten. Afvallen d.m.v. shakes e.d.  net zo..... de meesten gebruiken veel te weinig calorieën en ze wennen leren zichzelf geen normale voedingsgewoonte aan. Ik denk dat het prima is voor hooguit een week, om even een flinke start te maken, maar dan weer normaal doen is mijn advies.... gezond eten en net iets minder dan normale porties! Dat is vol te houden. Dan gaat het langzaam, maar vaak wel blijvend!  Maar het net iets minder eten lukte bij mij dus ook niet meer....  Hoe goed en gezond ik ook at.... mijn bloedsuiker steeg steeds..... en teveel suiker in je bloed wordt opgeslagen als vet....met name buikvet.... dat schiet dus niet op! Als het omhoog gaat als ik weinig eet val ik dus niet af..... probeer dan maar de gulden middenweg te vinden. Daardoor was ik dus blij met die kilo per jaar!!!

En als mensen mij wel eens zeggen dat alles wat je nodig hebt in de shakes zit dan denk ik altijd: 'Ja, alles waarvan bekend is dat je dat nodig hebt, maar nog steeds worden er nieuwe ontdekkingen gedaan, blijken we stoffen nodig te hebben uit ons voedsel waarvan nog niet bekend was dat dat belangrijk was..... en die stoffen die nog onbekend zijn worden natuurlijk niet toegevoegd!' Ik beweer niet dat het troep is, maar ik vind dat dat niet te lang gebruikt moet worden en dat te weinig calorieën ook niet gezond is. En met gevarieerd gezond eten krijg je over het algemeen alle stoffen binnen die je nodig hebt, als kunnen medicijnen en kwalen soms ervoor zorgen dat ons lichaam niet alles opneemt (zoals Metformine soms voor een B12-tekort kan zorgen)

Maar misschien heb ik dat mis.....  dat kan...... ik heb wel mijn diploma voedingsleer, maar dat is nog lang niet genoeg om diëtiste te kunnen worden en zelfs die weten niet alles (dat is wel gebleken). 
Maar.... door dat diploma kan ik wel zeggen dat ik echt wel iets van voeding weet! En ik probeer het ook bij te houden....nieuwe inzichten e.d.  

Maar hoe dan ook..... ik hoop echt dat het afvallen wel doorzet..... en in een rustig tempo!!!!

27. HbA1c

 Heel duidelijk uitleg over HbA1c, hoe het verbeterd kan worden en een omrekentabel:


KLIK 

26. Omrekentabel

 Niet in elk land wordt op dezelfde manier gemeten..... Nederland wijkt nogal af van de rest van de wereld
Om verwarring te voorkomen heb ik hier een omrekentabel:

KLIK

25. Goede tips

 In dit artikel op de site van A. Vogel staan goede tips voor een stabiele bloedsuikerspiegel. 
Niet alleen voor diabetici, maar voor iedereen heel goed! 

KLIK

24. Wonderlijk

Eerst had ik niet door dat het met mijn suiker te maken had......het begon pas na jaren. 
Ik had er ook nog nooit van gehoord dat dat iets met elkaar te maken had, maar ineens kreeg ik een vermoeden. 
Al jaren was ik elke ochtend snotterig, nieste ik veel...... vaak dacht ik: "Hé, ik word verkouden", maar meestal was het na een uurtje of zo weer over. Vooral als ik actief werd voor ik gegeten had..... nou ja, heel actief ben ik 's morgens niet, maar als ik meer deed dan even op de bank hangen dan begon het!
Soms had ik het later op de dag ook, maar meestal alleen 's morgens. Als ik echt verkouden word voel ik mij vaak van tevoren wat ziek, een dag of een paar dagen....maar dat had ik bij die ochtendverkoudheid niet. 
Ineens drong het tot mij door dat het waarschijnlijk begonnen was in de tijd dat mijn suiker 's morgens ging oplopen. Heel irritant..... hoe langer ik nuchter bleef hoe verder het opliep, dus bij bloedprikken bij de dokter was het aldoor veel hoger dan thuis! Te hoog.... dus weer een pil erbij! Wat vervolgens niet echt hielp en op het laatst had ik zoveel pillen dat ik echt problemen kreeg met de bijwerkingen.

Het zou best eens met elkaar te maken kunnen hebben..... ik zocht op internet, maar kon er niks over vinden. Misschien niet grondig genoeg gezocht, maar als het vaak voorkwam zou ik het vast wel snel gevonden hebben. 
Ik begon met Ozempic, mijn suikerwaardes daalden en ineens realiseerde ik mij dat ik niet meer snotterde. Kort geleden had ik (vermoedelijk) een blaasontsteking en toen was mijn suiker weer wat hoger..... en ik snotterde weer......en flink niezen. 
Dit kan toch geen toeval meer zijn! 
Ik denk dat het te maken heeft met een snelle stijging van de suiker..... maar precies weet ik het nog niet. 
Zijn er mensen die dit herkennen?

23. Metformine

 Metformine met kankerverwekkende stof? KLIK

Ik vraag mij ook af of er meer Metforminegebruikers zijn die hypo's krijgen/kregen. De eerste jaren had ik die vaak..... ik gebruikte mijn meter om te controleren of het echt zo was en geen twijfel mogelijk! 
Toch krijg ik steeds te horen dat dat niet kan! Ik weet dat dat in de bijsluiter staat..... maar ik had ze toch echt. 

22. Moe

 

Mijn leven lang ben ik al snel moe. Er waren goede en slechte tijden, maar onvermoeibaar ben ik nooit geweest. Omdat het vaak niet begrepen werd verzon ik in mijn jonge jaren wel eens smoezen, dat werd beter geaccepteerd dan gewoon moe zijn. 

De laatste jaren werd het duidelijk erger, maar ja, mijn 'suiker' deed ook moeilijk, dus zo gek was het niet.

De coronatijd kwam en ik had geen enkele verplichting meer, rust! En dat deed mij goed. Ik wandelde veel. Toen werd ik wat verkouden en voelde mij niet helemaal fit. Het was heel snel over, maar ik was weer extra moe. Ik had mij niet laten testen, het was zo snel over en ik bleef voor alle zekerheid binnen. 
Ik kon mij in mijn eigen woonplaats niet laten testen en je mag je niet laten rijden (i.v.m. besmetting).... het is niet zo ver....een kilometer of 10/11 .... maar...... ik heb de laatste jaren nogal eens spontane bloedneuzen...... en die zijn soms heftig en soms ook meerdere kort na elkaar. Het gaat nu al een tijdje goed, maar als ik zie hoever ze bij het testen met dat wattenstaafje de neus ingaan zag ik het in gedachten alweer misgaan. Onderweg tijdens het autorijden leek mij niet fijn! Dus alles bij elkaar leek het mij beter om het allemaal even af te wachten bij zulke lichte en kortdurende klachten. Ik heb wel vaker van die dagen dat ik ineens niet fit ben..... soms koortsig. De kans dat er niks aan de hand was was dus groter dan dat er wel iets was, ook al omdat ik vrijwel nergens kwam. Ja, ik wandelde, sprak de buren in de tuin en eens in de paar weken deed ik boodschappen...... kleine kans dus op besmetting. De volgende dag was het al vrijwel over en twee dagen later was er niks meer aan de hand. Alleen was de energie weer naar het nulpunt gezakt. 

Ik begon met Ozempic en mijn suiker daalde (in elk geval op de momenten dat ik het controleerde...HbA1c is nog niet gecontroleerd).... ik voelde mij beter, maar normale suikers gaven ook vaak een hypogevoel. De energie was wisselend. Ik ging wel weer fietsen en wandelen, maar tijdens de hittegolf stond dat op een laag pitje.  Ik kan niet tegen die hitte, dus ik was volkomen gevloerd. 
Het komt weer langzaam op gang, maar even teveel en ik ben weer 3 stappen achteruit gegaan. 

De oorzaak? Geen idee. Nou ja, wel ideeën, maar ik weet het niet.  Voorlopig maar eens de volgende controle afwachten. 

 

21. Trek in iets zoets

 Meestal als ik trek in iets zoets heb is dat wel in iets met een duidelijke smaak, zoals drop en chocola. Ik ben ook gek op gebak. Negerzoenen vind ik ook heerlijk, maar zijn wel erg zoet. 
Slagroom heb ik meestal in een spuitbus, is handiger vind ik, maar het nadeel is dat het gezoet is en ik vind slagroom zonder suiker eigenlijk lekkerder. Zelf kloppen zonder suiker terwijl ik maar af en toe een beetje slagroom gebruik is dan niet zo handig. Spuitbussen slagroom zonder suiker heb ik nog niet gezien, maar misschien weet één van mijn lezers of en waar dat te koop is. 

Ik hou niet van witte chocola..... ik griezel er zelfs van, dat heb ik altijd gehad. Een dun laagje om een bonbon is niet zo erg,  dat vermengd zich met de rest, maar een had in een stuk witte chocola....brrrrr.... ik krijg al kippenvel als ik er aan denk! 
Roze koeken ben ik ook geen liefhebber van.....ik krijg ze weg, maar niet van harte (hoewel de ene roze koek de andere niet is 😂). Zelf zal ik ze nooit kopen (tenzij ik visite krijg die er gek op is). Donuts koop ik ook nooit.....ik vind ze niet lekker (meestal, want ook daar zit verschil in).
Ook gevulde koeken koop ik nooit voor mijzelf. Die van een echte bakker vind ik nog wel lekker als ze knapperig zijn, maar fabriekskoeken..... nee, dank je!
Ik ben helemaal niet zo'n koekliefhebber..... ik lust het bijna allemaal, maar bij het zien van een pak koek loopt het water mij niet in de mond! Begin ik toch aan koek dan kan ik vaak niet meer stoppen, dan moet het vaak op. Ik heb dat erger gehad, ik kocht om mijzelf te beschermen koekjes die per stuk of met maar een paar verpakt waren. Ik had allerlei soorten in huis.....in een schaal of mandje op tafel. Vond ik heel gezellig staan en ik had altijd iets lekkers als er visite kwam, want zelf kon k er heel goed afblijven en als ik eens trek had dan beperkte zich dat tot één zo'n verpakking. Ik stopte ook vaak een pakje in mijn tas als ik een dagje wegging of ging wandelen of fietsen of zoiets..... ik had dan altijd iets bij mij als ik het nodig had bij een dreigend hypo. 
Visite nam ook ook wel eens een paar pakjes mee voor onderweg als ze nog een lange rit hadden. 

Tegenwoordig heb ik weinig koek in huis, het wordt minder vaak gegeten, het kwam niet meer op. 

Nu heb ik weckpotten in allerlei maten op een blad staan met allemaal lekkers erin: Spekken, celebrations, drop, bananenbschuimpjes, zoute rijen, maar ook ongezouten noten en café noir (omdat mijn zoon die erg lekker vind en die die potten blijven ze lang goed).en nog zo het één en ander..... af en toe iets anders. 

 De potten heb ik een beetje versierd met stickers, lintjes, bedels etc. Ik vind het heel gezellig staan.... ik kan er zelf prima afblijven en ik heb altijd iets voor de liefhebber. Soms mogen kinderen (na toestemming van ouder(s)) een zakje vullen..... altijd leuk. 

Een keer had ik een groep mensen in huis die hier zouden blijven eten..... de ontdekking van mijn 'snoepwinkeltje' (en mijn mededeling dat alles op mocht) was leuk om te zien..... ze konden er niet vanaf blijven en ontdekten steeds weer iets anders. 

Een heel enkel keertje heb ik heel erg trek in echt iets mierzoets..... zoals spekken...... gelukkig heb ik dat niet vaak.  Ik heb ze dan wel in huis, maar als ik ze niet in huis zou hebben zou ik van alles eten om mijn trek in spekken te verminderen...... en dat helpt nooit..... ik probeer dan alles wat ik in huis heb en dat kan ook gebakken aardappelen zijn of brood met pindakaas. Mijn trek in spekken gaat er niet door over en uiteindelijk heb ik zoveel gegeten dat ik beter een handje spekken had kunnen nemen. Over het algemeen heb ik liever iets hartigs, maar ook daar kan ik steeds beter afblijven! 

En raar, maar op de één of andere manier maakt het in huis hebben van de dingen dat ik er juist minder trek in heb. In die potten zit het goed 'verpakt', dus ik heb niet het gevoel dat het op moet omdat het te oud wordt of slap. Misschien is het een geruststellend idee dat ik het in huis heb en als ik echt wil het kan nemen.....misschien heb ik er daardoor minder behoefte aan...geen idee. 
Maar mijn 'zoetbehoefte is met de jaren steeds minder geworden en ook vind ik steeds minder dingen echt lekker! 

Ik neem niet meer gedachteloos lekkere dingen....... als ik op een verjaardag ben en er wordt gevraagd of ik gebak wil dan denk ik even na..... ik lust het altijd, maar als de gedachte aan gebak mij niet laat watertanden dan neem ik het niet! Moeilijker is het als het gewoon voor mijn neus gezet wordt...... die mensen zijn er ook..... ze bedoelen het gewoonlijk goed, maar ik heb er een hekel aan, ik wil zelf kunnen kiezen. Als ze weten dat ik diabeet ben vind ik het ook nogal dom eigenlijk. Een schaal op tafel waar iedereen van mag pakken is prima, maar ongevraagd speciaal voor mij iets neerzetten....NEE!