28. Over mij....

 

Eindelijk ben ik toch wat afgevallen sinds ik Ozempic gebruik. 
In de tijd dat ik Gliclazide gebruikte kwam er 4 kilo bij, maar die zijn er nu af en zelfs wat meer! 
Het gaat onregelmatig en niet supersnel, maar eerlijk gezegd hoef ik echt geen 10 kilo per maand af te vallen, dat vind ik te snel gaan. Veel mensen zijn erg misselijk van de Ozempic en hebben een vol gevoel.... ze eten daardoor erg weinig en dat zal de reden zijn dat ze zo snel afvallen. Die zijn naar mijn idee aan het crashen en daar ben ik op tegen! Blij dus dat het bij mij minder snel gaat. Ik ben er niet misselijk van, nou ja, zo heel af en toe en dat duurt maar heel kort.... dat voel ik dan zo optrekken naar mijn kaken..... en dan zakt het weer..... eigenlijk net zoals bij een opvlieger die je zo ineens voelt opkomen.  Eetlust blijft goed, maar is wel een beetje wisselend...... komt denk ik ook door andere dingen....ik had een blaasontsteking en toen had ik niet veel trek. Daarna last van mijn rug en uit balorigheid kreeg ik trek in lekkere dingen (ik heb mij ingehouden, maar nam toch wel iets meer dan ik gewend was).  Misschien dat ik iets minder vaak moeite moet doen om niet te snoepen, maar dat verschil is zo klein, dat zet geen zoden aan de dijk, vooral omdat ik er meestal toch al niet aan toe geef/gaf. 
Meestal weeg ik mij 1x per maand, op de eerste dag..... altijd onder dezelfde omstandigheden als dat mogelijk is. Tussendoor kijk ik soms wel eens, maar dat is even snel en niet altijd onder dezelfde omstandigheden..... die tel ik niet mee! 

Ooit woog ik 95 kilo..... ik viel 14 kilo af....het ging lekker totdat ik naar een diëtiste gestuurd werd..... en ik kwam 15 kilo aan! 
Dat bleef heel lang mijn gewicht.... 96 kilo. Veel te zwaar voor zo'n ukkie als ik ben (1.52m). 
Een jaar of 6 geleden  (schat ik) lukte het mij om er iets af te krijgen..... heel weinig, maar toch....... het lukte. Mijn lichaam werkte tegen..... hoe minder ik at, hoe hoger mijn suiker werd, dat helpt niet om af te vallen en ik probeerde de middenweg te vinden. 
Elk jaar ging er toch wel iets af....heel weinig, soms maar 1 kilo, maar het zette wel door! 
Ik moest daar wel echt mijn best voor doen!
Uiteindelijk zakte ik naar 86 kilo...... daar heb ik jaren over gedaan......  ik kreeg ondertussen steeds meer Metformine en dat vonden mijn darmen niet leuk..... het ging helemaal mis...... en sinds die tijd (zo'n 1 1/2 jaar geleden) voel ik mij niet fit.  Ook dat gaat op en af, maar zodra ik teveel doe omdat ik denk dat ik opknap knap ik weer af. Ik minderde vorig jaar met Metformine en kreeg er Gliclazide bij.... het was mij al verteld, daar kan je van aankomen.... en dat gebeurde dus.... toen ik met Ozempic begon woog ik 90 kilo.  
Al snel na de start met Ozempic mocht ik stoppen met de Gliclazide..... daar voelde ik mij al beter bij, want ik werd er erg slaperig en moe van, vooral toen ik een tijdje 60mg gebruikte......ik was net een zombie, met 30 mg ging dat beter, maar zonder Gliclazide voelde ik mij duidelijk prettiger. 
1 oktober woog ik mij..... en tot mijn verbazing woog ik 85,2 kilo.  Zo 'weinig' heb ik heel lang niet meer gewogen!  
Ik gebruik Ozempic voor betere suikerwaarden...... als ik zelf meet is dat duidelijk aan het verbeteren, maar mijn HbA1c weet ik nog niet, die is vorige week geprikt....... en de 13de hoor ik meer. 
Het afvallen is mooi meegenomen, maar niet het belangrijkste......hoewel ik er wel blij mee ben. 
Zo'n 2 kilo per maand zou  mooi zijn.... rustig aan....... daar ben ik dik tevreden mee! 
Vroeger was ik echt te mager, dat hoeft van mij niet meer..... ik ben al heel blij als ik net onder de 70 kilo zit...... maar onder de 60 zou nog beter zijn. Veel minder hoeft van mij echt niet..... ik heb 55 als ondergrens....... minder wil ik liever niet! Maar als ik niet lager dan 75 kom ben ik ook al blij! Elke kilo is er één!
Afwachten maar...... ons lichaam doet niet altijd alles volgens de regels, zelfs niet als wij ons zelf wel aan de regels houden!!!!  
Ik ben te dik geworden door veel te veel te eten..... ik had vreetbuien die onbedwingbaar leken. Ik zat er niet zo mee..... ik had het gevoel dat ik het toen nodig had: 

Het begon in 1984 nog goed.... we waren in november 1984 de ouders geworden van een zoon.... we wilden al zo lang kinderen, maar het lukte niet. Er bleek bij mij het één en ander niet in orde te zijn.... dat is allemaal verholpen.... daarna nog hormonen gekregen en nog het één en ander en uiteindelijk lukte het.... en de mededeling dat ik 'gewoon' meer kinderen kon krijgen. We waren in de 7de hemel!!!
Een nichtje van mij werd vaste oppas, ze was nog jong, maar zij kon dat... en ze was toch al bijna altijd bij ons..... ze was een beetje onze dochter..... zo voelde dat! 
7 maanden later....... mijn man werd ziek...leukemie. Chemokuren..... hij werd er gelukkig niet ziek van, had nauwelijks bijwerkingen..... en het ging al snel goed! Ondertussen stierf zijn moeder in een ander ziekenhuis in juli 1985. 
Het bleef goed gaan.... maar in januari 1986 kwam het ineens terug. Zwaardere kuren lieten een verbetering zien, maar van deze kuren werd hij wel heel ziek.
 Ik zat hele dagen in het ziekenhuis en vergat vaak te eten. Als ik mij dat 's avonds thuis realiseerde wilde ik een kleinigheidje eten maar bleek niet te kunnen stoppen. In die tijd heb ik wel eens een kilo patat gegeten.... ik begrijp nog steeds niet hoe ik dat weg kreeg. 
 Bij de volgende controle geen verbetering, maar een verslechtering. 
Nu waren er geen kuren meer voor hem.... alleen een experimentele kuur..... het werd het aangeboden, maar niet aangeraden, maar ja.... het alternatief was zitten wachten op het einde, dus hij koos er toch voor. Het liep niet goed af.... hij kreeg een hersenbloeding en had door de medicijnen geen bloedstolling, dus er kon weinig aan gedaan worden. 
Hij stierf in april 1986..... onze zoon was bijna 17 maanden.  Een moeilijke tijd..... maar ik kon het aan. 
Het eten bleef onregelmatig gaan....alles of niks. Ik werd mager....ik was voor die tijd al niet dik, maar nu werd ik echt weer mager. 
November 1986 stierf mijn nichtje onverwachts door een ongeluk op haar eigen kamertje....13 jaar oud! Mijn nichtje, die als een dochter voor mij was....... ook zij was er niet meer! Zij was in 2 1/2 jaar het 10de sterfgeval in mijn familie- en vriendenkring.  Daar zaten oude mensen bij die al lang ziek waren, maar ook een paar verkeersongelukken en plotselinge hartproblemen. 
Het werd teveel! Ik besloot dat ik mijzelf moest verwennen omdat er niemand meer overbleef om dat te doen......... en dat verwennen moest blijkbaar met lekkere dingen! Al snel werd dat een gewoonte, zodra ik alleen was begon het. Zoonlief was net 2 geworden en sliep natuurlijk nog veel.... als hij naar bed was ging ik eten.... en eten... en eten. Al snel was ik tonnetje rond, maar ik had het nodig vond ik zelf.... ik kon het verder allemaal goed aan, alleen at ik teveel....nou en? Ik dronk geen alcohol, ik rookte niet en ik gebruikte geen drugs.... mijn zonde was dus teveel eten..... het kon erger vond ik en ik ging er vanuit dat het vanzelf wel zou stoppen! Dat bleek wel erg lang te duren! Nog steeds maakte ik mij er niet druk om. Het werd na lange tijd wel iets minder, maar er hoefde maar iemand 'boeh' te roepen of ik zocht weer in de kasten naar iets eetbaars. Niets in huis halen hielp niet.... het was onbedwingbaar, als ik niet had waar ik trek in had nam ik wel brood met kaas... en met pindakaas.... en met een gebakken ei..... en ik bakte aardappels...en. ..... nou ja, ik bleef eten doordat ik niet had waar ik trek in had! 
Toen ik na jaren die 14 kilo afviel was ik van de ergste vreetbuien af.... het sluimerde nog wel, er was weinig voor nodig om toch weer zo'n bui te krijgen, maar het ging goed..... tot ik dus naar die diëtiste moest die echt onzin verkondigde en veel te streng was (na een week "O..... een ons aangekomen, wat heeft u allemaal wel niet gegeten...."). Pas na lange tijd had ik het door..... een paar dagen voor ik naar haar toe moest was mijn eetlust totaal weg en ik gaf er aan toe in de hoop dan een keer wat minder te wegen als ik bij haar kwam. 1 of 2 dagen van tevoren kreeg ik ineens gierende honger en werd ik dwars: "Ik hoef verdorie toch geen honger te lijden?" ..... en ja, dan at ik weer veel teveel.... maar dat was steeds maar voor een korte tijd, maar wel de reden dat ik weer aankwam. Ik had eerst niet door dat ik dat elke keer had.
Toen het later beter werd, toen ik zelfs helemaal geen diëtiste meer had (wat een opluchting) ging het beter, maar echt afvallen lukte niet meer!

Maar goed..... ik ben dan wel dik geworden door teveel eten en dus eigen schuld, maar ik denk dat het niet heel raar is dat eten mijn reactie was op alles wat er in het rampjaar 1986 gebeurde. Niet goed natuurlijk, maar zelf begrijp ik die reactie nog steeds. En wie weet was ik wel helemaal ingestort als ik koste was kost er tegenin gegaan was..... dan was ik wel slank gebleven, maar had ik misschien niet zelf voor mijn kind kunnen zorgen. Dat weet ik niet, maar het zou zomaar kunnen, want het was echt geen makkelijke tijd en buiten mijn vreetbuien om ben ik die tijd heel goed doorgekomen, ik bleef zelfs vrolijk en positief! 

Soms zijn er medische oorzaken voor te dik zijn, zoals schildklierproblemen en medicijngebruik..... soms is het een psychische oorzaak, zoals bij het bij mij eigenlijk was.... er kunnen zoveel redenen zijn.... veroordeel mensen niet omdat ze dik zijn..... het is niet simpelweg omdat ze geen wilskracht hebben en maar raak vreten. O, dat zal ook gebeuren, maar er kunnen veel meer redenen zijn en zelfs voor 'raak vreten' kan dus een oorzaak zijn! `

Snel afvallen lijkt leuk, maar ik vind dat ook ongezond! Crashdiëten ben ik echt op tegen..... het zijn abnormale diëten waarbij je geen gezonde voedingsgewoontes aanleert. Vaak val je daarna dus weer terug in je oude fouten. Afvallen d.m.v. shakes e.d.  net zo..... de meesten gebruiken veel te weinig calorieën en ze wennen leren zichzelf geen normale voedingsgewoonte aan. Ik denk dat het prima is voor hooguit een week, om even een flinke start te maken, maar dan weer normaal doen is mijn advies.... gezond eten en net iets minder dan normale porties! Dat is vol te houden. Dan gaat het langzaam, maar vaak wel blijvend!  Maar het net iets minder eten lukte bij mij dus ook niet meer....  Hoe goed en gezond ik ook at.... mijn bloedsuiker steeg steeds..... en teveel suiker in je bloed wordt opgeslagen als vet....met name buikvet.... dat schiet dus niet op! Als het omhoog gaat als ik weinig eet val ik dus niet af..... probeer dan maar de gulden middenweg te vinden. Daardoor was ik dus blij met die kilo per jaar!!!

En als mensen mij wel eens zeggen dat alles wat je nodig hebt in de shakes zit dan denk ik altijd: 'Ja, alles waarvan bekend is dat je dat nodig hebt, maar nog steeds worden er nieuwe ontdekkingen gedaan, blijken we stoffen nodig te hebben uit ons voedsel waarvan nog niet bekend was dat dat belangrijk was..... en die stoffen die nog onbekend zijn worden natuurlijk niet toegevoegd!' Ik beweer niet dat het troep is, maar ik vind dat dat niet te lang gebruikt moet worden en dat te weinig calorieën ook niet gezond is. En met gevarieerd gezond eten krijg je over het algemeen alle stoffen binnen die je nodig hebt, als kunnen medicijnen en kwalen soms ervoor zorgen dat ons lichaam niet alles opneemt (zoals Metformine soms voor een B12-tekort kan zorgen)

Maar misschien heb ik dat mis.....  dat kan...... ik heb wel mijn diploma voedingsleer, maar dat is nog lang niet genoeg om diëtiste te kunnen worden en zelfs die weten niet alles (dat is wel gebleken). 
Maar.... door dat diploma kan ik wel zeggen dat ik echt wel iets van voeding weet! En ik probeer het ook bij te houden....nieuwe inzichten e.d.  

Maar hoe dan ook..... ik hoop echt dat het afvallen wel doorzet..... en in een rustig tempo!!!!